Ze waren me eigenlijk nog nooit opgevallen, maar in februari op de fiets zag ik ze ineens langs het fietspad. Lange zilveren pluizen, het leek wel of het bos in bloei stond midden in de winter. Het bleek de bosrank, in het Engels ook wel de “old man’s beard” genoemd. En de pluizen lijken inderdaad op oude mannen baarden! Ik vond ze in ieder geval te gek en besloot er een paar mee te nemen.
Symboliek
Thuis ontdekte ik dat bosrank gezien wordt als symbool voor kracht, eigenwaarde en je niet onder laten krijgen. Nou, daar kan iedereen wel wat van gebruiken toch? Dus goed dat deze pluizen bij mij op de tafel lagen. Ik zocht verder en vond op Wikipedia dat deze plant nog meer bijnamen heeft: heggewurger, smookhout en vuurkuid. De jongens waren erg gecharmeerd van heggewurger, maar ik houd het toch bij die kracht en eigenwaarde ☺. Je kunt de bosrank met name vinden in Limburg, in het rivierengebied, en in kalkrijke duinen in de zuidelijke helft van de kuststrook.
Pluis erop los
De pluizen bleken garant te staan voor eindeloze creatieve mogelijkheden. Mannenbaarden, pluisharen, slingers. Uiteindelijk kozen we voor het maken van een schaap. Van de bladeren van sneeuwklokjes maakten we het hoofd en de poten, twee oude sneeuwbessen deden dienst als ogen. We hebben erg gelachen over de blik die verandert als je de bes omrolt. Deze schapen zijn leuk voor de lente en heel makkelijk te maken. Je hoeft natuurlijk niet per se bosrank te gebruiken. De natuur biedt allerlei alternatieven: het duurt niet lang meer voor de paardenbloem pluizen er zijn en je kunt ook echte schapenwol gebruiken die soms in een hek is blijven hangen. Of misschien vinden je kinderen wel iets leuks?
Oppassen
De bosrank lijkt licht giftig maar zover ik kan lezen gaat dat over het sap uit de stengels. Om zeker te zijn: niks in je mond stoppen en even goed handen wassen!
