Het is November. Lelie worstelt met het inpakken van haar koffer, haar bladeren bijna in de knoop terwijl ze vergeefs probeert om haar toilettas naast haar witte sprookjesjurk te proppen.
Naast haar springtPlomp, nog een beetje geel, hard op zijn eigen koffers, hopend dat ze vanzelf dicht zullen gaan.
De lucht is koud en de bomen werpen hun herfstbladeren af, en Lelie en Plomp weten dat het tijd is voor hun jaarlijkse reis naar de bodem van de sloot voor de winter.
Terwijl ze proberen hun koffers dicht te krijgen, merken ze op dat het kroos in de sloot nog steeds in de weg ligt, alsof het weigert te vertrekken. Ze vragen het kroos vriendelijk om ruimte, maar het kroos heeft een eigen wil heeft en zich niet zomaar verplaatsen. “Boe” roepen ze beide heel hard. Het heeft weinig resultaat.
Gelukkig, daar komen de kikkers. Uiteindelijk, met veel gelach en wat hulp van hun andere waterige vrienden, slagen lelie en Plomp erin om hun koffers in te pakken. Ze kijken naar de nu kroosvrije sloot en voelen zich voldaan.
Samen met de andere bewoners nemen ze afscheid en duiken ze diep in het water, klaar voor een knusse en rustige overwintering onder de zachte modderlaag. En zo beginnen Lelie en Plomp aan hun reis naar de bodem van de sloot, wetende dat de tijd rijp is om te rusten en zich voor te bereiden op de lente, wanneer ze weer tevoorschijn zullen komen om de sloot te verfraaien met hun kleurrijke pracht.
Meer verhalen zoals deze? Ontdek de Ella and Jack storybox
