Er zijn planten die je ineens zo vaak en “zo overal” ziet dat je er letterlijk niet omheen kunt. Zo’n plant waarvan je stiekem graag zou willen uitzoeken wat het is, tenminste als je de tijd, rust en ruimte zou hebben om je erin te verdiepen (ja, ik weet het..). Over precies zo’n plant gaat het vandaag. Hij is groot, hij is wit, je kunt ‘m niet missen en hij is leuk om te ontdekken met je kinderen: graag stel ik je voor aan het fluitenkruid.
Toen ik klein was liep ik elke schooldag langs grote witte bloemen die leken op parasollen. Ze waren zo groot dat ze vaak boven me uitstaken. Als ik omhoogkeek, zag ik het zonlicht door de bloemschermen heen schijnen. Ze gaven me een blij gevoel en soms bleef ik even staan omdat de witte bloemen leken op wolken tegen een blauwe lucht.
Hoe anders is het nu. Twee kinderfeestjes, 66 traktaties, een baan en een berg administratie. De laatste tijd is het is heel erg druk en ren ik veel voorbij zonder het echt te zien, inclusief deze bloemen uit mijn jeugd. Toch kun je eigenlijk niet om ze heen. Op weg naar school, in de berm langs de snelweg, bij dat kleine stukje gras voor het benzinestation, aan de rand van het bos, ze staan echt overal. Ik weet zeker dat ook jij ze meerdere keren per dag voorbijloopt. Misschien heb je je zelfs wel afgevraagd wat dat voor plant is…
Fluitjes en Hollands kant
Fluitenkruid: een vrolijke naam en een leuke plant om bij stil te staan met je kinderen. Hij dankt z’n naam aan zijn steel die hol is: daarvan kun je fluitjes maken. Het beste is om dat vanaf juni te doen: nog een paar weekjes geduld dan laten we op dit blog zien hoe je dat doet. Jac. P. Thijsse (beroemd schrijver en onderwijzer) noemde fluitenkruid ook wel “Hollands kant” omdat het heel veel kleine, fijne witte bloempjes heeft van soms maar een paar millimeter groot. Als je van bovenaf kijkt lijkt het inderdaad net een subtiel kanten haakwerkje zoals oma dat maakte.
Schermen
Het fluitenkruid is lid van een grote familie: de schermbloemigen. Als je goed kijkt zie je dat alle bloemstelen samenkomen in één punt en zo samen een “scherm” vormen – geen digitale variant waarop je Netflix kunt kijken, maar minstens zo mooi. Iedere bloem bestaat uit meerdere schermen naast elkaar. Meestal vormen 8 tot 15 schermen de mooie “parasol” die zo kenmerkend is voor fluitenkruid. En die parasol vormt, op zijn beurt, weer met andere schermen een grotere parasol. Ingenieus. Als je uitgekeken bent : een paar takken fluitenkruid staan prachtig in een vaas.
De schermbloemenfamilie is heel groot en als je erop let, zul je de leden gaan herkennen. Sommigen van hen zijn zelf berucht. Berenklauw bijvoorbeeld is een bekend familielid, maar deze plant is veel groter dan het fluitenkruid (1.5-3 meter) en is ook echt gevaarlijk. Hij kan serieuze brandwonden veroorzaken en is giftig. Het is goed om je kinderen een foto te laten zien van deze plant zodat ze weten dat ze er niet aan moeten komen. Als berenklauw de grote boze oom is, dan is zevenblad het lieve kleine neefje. De planten lijkt sterk op elkaar, alleen hebben de bladeren van fluitenkruid de vorm van een veer, terwijl de bladeren van zevenblad meer ovaal zijn en, zoals de naam zegt, met zijn zevenen aan een blad zitten.
Blad van fluitenkruid
Blad van zevenblad
Berenklauw: pas op!
Fluitenkruid in vaas
Herinneringen
Vandaag vond ik eindelijk de rust om met Ella naar de hoek van onze straat te lopen. “Dit is Fluitenkruid”, hoorde ik mezelf zeggen met een kleine brok in mijn keel. Ella kwam nog niet tot de helft van sommige exemplaren. We bekeken aandachtig de bloemetjes en telden hoeveel stelen er in een “scherm” zaten. Ze keek me gek aan toen ik vertelde dat we er over een paar weken muziek mee gaan maken. Toen wachtte ik verwachtingsvol tot ze omhoog zou kijken en de zon door de schermen zou zien schijnen. Maar er kwam een paard langsrijden en dat was veel interessanter. Ach ja, zo heeft zij straks weer haar eigen herinneringen.
Tot slot: de Ella and jack card om te bewaren, delen of mee naar buiten te nemen!
