Het is tijd, mompelt Kikker, eigenaar van café ‘De Sloot’, en pakt voor de laatste keer het grote houten uithangbord. Ooit was het versierd met mooie witte bloemen van de waterlelie en die lekkere gele bollen van de waterplomp. Maar aan het einde van het seizoen waren de waterlelie en de gele plomp moe. Ze hadden hun bloemen en bladeren al ingepakt. ‘Volgend jaar weer!’, hadden ze naar hem geroepen voordat zij achter hun koffers aan naar de bodem van de sloot zakte. Het uithangbord was daarom al een paar dagen kaal. Het gaf niet.
Het slootwater wordt in november alsmaar donkerder en donkerdergroen. Het teken voor de wintersluiting. Op de laatste avond komen de kikkers van heinde en verre naar café ‘De Sloot’ voor hun winterslaap. Kikker zwaait naar de Dikke, de Groene en de Schele kikker, ‘Goede zomer gehad?’ vraagt hij terwijl hij de deur openhoudt.
Want wat was het een drukke, goede zomer geweest bij café ‘De Sloot’. Er waren warme zomeravonden geweest gevuld met zoemende libellen, kleine watervliegjes en schaatsenrijders. De grote snoek van twee sloten verderop was een vaste bezoeker geworden. En het was Kikker gelukt om de Sabelsprinkhaan te boeken voor een zomerlange concertreeks. Och en dan alle eenden die bij het café zaten te wachten tot hun baby’s zwemles hadden gehad.
Maar wacht eens, hij schudt zijn zomerse gedachte weg, er mist er eentje. Verschrikt stapt Kikker uit zijn café. Ah, daar is ze en hij glimlacht opgelucht. Kleine kikker rent op hem af. ‘Kijk’, en ze wijst met haar tandenborstel in haar hand naar haar feestmuts, ‘mocht ik ophouden van mama’.
Samen dalen ze af naar de Kikkerslaapzaal onder in de kelder van café ‘De Sloot’. De dikke zachte modderslaapzakken zijn al uitgerold op de bedden die tussen de zaadbollen van de waterlelie staan. ‘Moet dit hier nou echt elk jaar wéér staan?’, moppert de Groene kikker en schopt geïrriteerd tegen de zaadbol.
Kikker lacht en loopt naar boven voor de laatste check. De deur is goed op slot, de luiken naar beneden. De kassa is geteld en alles is opgeborgen. Hij loopt de keldertrap af en trekt het luik achter zich dicht. Even blijft hij staan, hij hoort al gesnurk. Snel duikt hij zijn eigen modderslaapzak in en terwijl hij er langzaam in wegzakt denkt hij nog even terug aan die prachtige zomer.
En nu weet jij wat er zich afspeelt daar in de diepte van de donkere sloot. Niet te hard schreeuwen en gillen, de kikkers liggen te slapen!.